De Duitse website "Economic Weekly" publiceerde op 25 december een artikel met de titel "Deze voedingsmiddelen kunnen al worden geprint door 3D-printers". De auteur is Christina Holland.De inhoud van het artikel is als volgt:
Een spuitmondje spoot continu de vleeskleurige substantie uit en bracht het laagje voor laagje aan.Na 20 minuten verscheen er een ovaalvormig ding.Het lijkt griezelig veel op een biefstuk.Dacht de Japanner Hideo Oda aan deze mogelijkheid toen hij in de jaren tachtig voor het eerst experimenteerde met "rapid prototyping" (dat wil zeggen 3D-printen)?Oda was een van de eerste onderzoekers die zich verdiepte in het maken van producten door materialen laag voor laag aan te brengen.
In de daaropvolgende jaren werden soortgelijke technologieën vooral in Frankrijk en de Verenigde Staten ontwikkeld.Uiterlijk sinds de jaren negentig is de technologie met grote sprongen vooruitgegaan.Nadat verschillende additive manufacturing-processen commerciële niveaus hadden bereikt, was het de industrie en vervolgens de media die kennis namen van deze nieuwe technologie: nieuwsberichten over de eerste geprinte nieren en prothesen brachten 3D-printen onder de aandacht van het publiek.
Tot 2005 waren 3D-printers slechts industriële apparaten die buiten het bereik van eindklanten waren omdat ze omvangrijk en duur waren en vaak beschermd door patenten.De markt is echter veel veranderd sinds 2012: 3D-printers voor levensmiddelen zijn niet langer alleen voor ambitieuze amateurs.
Alternatief vlees
In principe kunnen alle pasta- of puree-voedingsmiddelen worden bedrukt.3D-geprint veganistisch vlees krijgt momenteel de meeste aandacht.Veel start-ups hebben de enorme zakelijke kansen op dit spoor gevoeld.De plantaardige grondstoffen voor het 3D-geprinte veganistische vlees zijn onder meer erwten- en rijstvezels.De laag-voor-laag techniek moet iets doen wat traditionele fabrikanten al jaren niet kunnen: Vegetarisch vlees moet er niet alleen uitzien als vlees, maar ook smaken naar rund- of varkensvlees.Bovendien is het geprinte object niet langer het hamburgervlees dat relatief eenvoudig te imiteren is: niet zo lang geleden lanceerde de Israëlische start-up "Redefining Meat" de eerste 3D-geprinte filet mignon.
Echt vlees
Ondertussen hebben mensen in Japan nog meer vooruitgang geboekt: in 2021 gebruikten onderzoekers van de universiteit van Osaka stamcellen van de hoogwaardige vleesrassen Wagyu om verschillende biologische weefsels (vet, spieren en bloedvaten) te laten groeien, en gebruikten vervolgens 3D-printers om te printen Ze zijn bij elkaar gegroepeerd.De onderzoekers hopen op deze manier ook andere complexe vleessoorten na te bootsen.De Japanse maker van precisie-instrumenten Shimadzu is van plan samen te werken met de universiteit van Osaka om tegen 2025 een 3D-printer te maken die dit kweekvlees massaal kan produceren.
Chocolade
3D-printers voor thuis zijn nog steeds zeldzaam in de voedselwereld, maar 3D-printers voor chocolade zijn een van de weinige uitzonderingen.Chocolade 3D-printers kosten meer dan 500 euro.Het vaste chocoladeblok wordt vloeibaar in de spuitmond en kan vervolgens worden bedrukt in een vooraf bepaalde vorm of tekst.Taartenwinkels zijn ook begonnen met het gebruik van 3D-chocoladeprinters om complexe vormen of tekst te maken die traditioneel moeilijk of onmogelijk te maken zouden zijn.
Vegetarische Zalm
In een tijd waarin wilde Atlantische zalm wordt overbevist, zijn vleesmonsters van grote zalmkwekerijen bijna universeel besmet met parasieten, medicijnresten (zoals antibiotica) en zware metalen.Momenteel bieden enkele start-ups alternatieven aan voor consumenten die van zalm houden, maar de vis om milieu- of gezondheidsredenen liever niet eten.Jonge ondernemers bij Lovol Foods in Oostenrijk produceren gerookte zalm met erwteneiwit (om de structuur van vlees na te bootsen), wortelextract (voor kleur) en zeewier (voor smaak).
Pizza
Zelfs pizza kan 3D worden geprint.Voor het printen van pizza zijn echter meerdere spuitmonden nodig: één voor het deeg, één voor de tomatensaus en één voor de kaas.De printer kan pizza's met verschillende vormen printen via een meertrapsproces.Het aanbrengen van deze ingrediënten duurt slechts een minuut.Het nadeel is dat de favoriete toppings van mensen niet kunnen worden afgedrukt, en als je meer topping wilt dan je basis margherita-pizza heeft, moet je deze handmatig toevoegen.
3D-geprinte pizza's haalden de krantenkoppen in 2013 toen NASA een project financierde om toekomstige astronauten die naar Mars reizen van vers voedsel te voorzien.
3D-printers van de Spaanse start-up Natural Health kunnen ook pizza printen.Deze machine is echter duur: de huidige officiële website wordt verkocht voor $ 6.000.
Noedel
In 2016 toonde pastamaker Barilla een 3D-printer die durumtarwemeel en water gebruikte om pasta te printen in vormen die met traditionele productieprocessen onmogelijk te realiseren zijn.Halverwege 2022 heeft Barilla zijn eerste 15 printbare ontwerpen voor pasta gelanceerd.Prijzen variëren van 25 tot 57 euro per portie gepersonaliseerde pasta, gericht op high-end restaurants.
Posttijd: 06-jan-2023